روز جهانی کارگر در تقویم ۱۴۰۳ چه روزی است؟ روز کارگر ۱۴۰۳

روز جهانی کارگر، جشن کارگران و روزی است که مردم برای کار شایسته و دستمزد منصفانه مبارزه می‌کنند. به لطف اقداماتی که کارگران طی سالیان متمادی انجام داده شده است، میلیون‌ها نفر حقوق و حمایت‌های اساسی کسب کرده‌اند. حداقل دستمزد تعیین شده است، محدودیت‌هایی برای ساعات کار وجود دارد و مردم حق دارند از تعطیلات با حقوق و دستمزد بیماری برخوردار شوند.

تاریخ روز کارگر در تقویم شمسی برابر است با :

چهارشنبه، ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳

تاریخ روز کارگر در تقویم میلادی برابر است با :

۱ ماه مه ۲۰۲۴

تاریخ روز کارگر در تقویم قمری برابر است با :

٢٢ شوال ١۴۴۵

نگاهی به روز کارگر و پیشینه آن

این گرامیداشت بین المللی در اول ماه می برگزار می شود. ۱ می معمولاً با عنوان یادبود دستاوردهای جنبش کارگری شناخته می‌شود. روز جهانی کارگر در بیش از ۸۰ کشور جهان با تعطیلات رسمی مشخص شده است. این به منظور تجلیل از کمک های کارگران، ترویج حقوق آنها، و بزرگداشت جنبش کارگری است. در این روز تجمعات و اعتصابات اعتراضی در سراسر جهان برگزار می‌شود که گاهی به درگیری با پلیس منجر می‌‌شود. هدف اصلی این تجمعات دریافت حق و حقوق متناسب با شرایط کاری کارگران است.

در ماه می ۱۸۸۶، ۴۰۰۰۰۰ کارگر در بسیاری از مناطق ایالات متحده دست به اعتصاب زدند و خواستار یک روز کاری هشت ساعته شدند. اعتصاب به طور مسالمت آمیز آغاز شد، اما در سومین روز از اعتراضات در شیکاگو خشونت هایی رخ داد. پلیس به سمت کارگران غیرمسلح تیراندازی کرد و تعدادی از آنها را کشت.

روز بعد تظاهرات بیشتر شد و یک نفر بمب پرتاب کرد. هفت افسر پلیس و چهار کارگر در اثر انفجار بمب یا تیراندازی پلیس بلافاصله پس از بمب کشته شدند. فرد پرتاب کننده بمب هرگز شناسایی نشد، اما هشت کارگر دستگیر شدند. هفت نفر از آنها به اعدام محکوم شدند و یکی از آنها به ۱۵ سال زندان محکوم شد. این رویداد به نماد بین المللی مبارزه برای حقوق کارگران تبدیل شد.

پس از آن سال، اولین جشن اول ماه مه با تمرکز بر کارگران در ۱ می ۱۸۹۰ پس از اعلام آن توسط اولین کنگره بین المللی احزاب سوسیالیست در اروپا در ۱۴ ژوئیه ۱۸۸۹ در پاریس، فرانسه برگزار شد. قرار نبود روز جهانی کارگر یک رویداد سالانه باشد، اما موفقیت چشمگیر آن در سال ۱۸۹۰، دومین روز جهانی آن را به یکی از این رویدادها تبدیل کرد. از آن زمان، جنبش‌های کارگری در سراسر جهان با بزرگداشت اینروز و برگزاری راهپیمایی به مبارزه و کسب این حق ادامه داده‌اند.

با این حال، در سال‌های اخیر، شرایط کار در بسیاری از شرایط بدتر شده است. از زمان بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸، کار پاره وقت، کوتاه مدت و با دستمزد بد رایج‌تر شده است و مستمری‌های دولتی در خطر است. ما همچنین شاهد ظهور «اقتصاد گیگ» بوده‌ایم، که در آن شرکت‌ها کارگران را به طور معمول برای یک شغل کوتاه در یک زمان استخدام می‌کنند. این کارگران از حقوق معمول برای تعطیلات با حقوق، حداقل دستمزد یا حقوق مازاد بر کار برخوردار نیستند.

روز کارگر در ایران

هر ساله روز جهانی کارگر در تقویم کشورمان روز ۱۱ اردیبهشت می باشد اما تقویم ۱۴۰۳ به دلیل کبیسه بودنش این روز در ۱۲ اردیبهشت می باشد.

روز جهانی کارگر در ایران نیز برای کارگران تعطیل رسمی به حساب می‌آید. کارگران می‌تواند از این روز استفاده کرده و با دریافت حقوق از تعطیلات خود استفاده کنند. حضور در محل کار در روز کارگر باید با توافق کارگر بوده و حقوق اضافه‌کار برای آن در نظر گرفته‌شود.

در ایران اولین گرامیداشت روز جهانی کارگر در سال ۱۳۰۰ خورشیدی مقارن با ۱۹۲۱ میلادی، و به ابتکار تشکلی به نام “شورای مرکزی فدارسیون سندیکای کارگری” برگزار شد. برگزاری مراسم تا سال ۱۳۱۰ ادامه داشت تا اینکه پس از تصویب قانون مقابله با مرام اشتراکی به فراموشی رفت. پس از آن با اشغال ایران طی جنگ جهانی دوم و حمایت ارتش سرخ در ایران از احزاب سوسیالیست، بار دیگر گرامیداشت روز کارگر در ۱ برگزار گردید. حمایت از این رویداد تا سال ۱۳۳۲ و زمان سقوط دولت محمد مصدق ادامه داشت. پس از این دوران نیز اتحادیه‌های کارگری به طور مستقل شروع به فعالیت کردند.

پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران، با توجه به اهمیت قابل توجه اعتصاب‌های کارگری در به ثمر رسیدن انقلاب، تلاش‌هایی برای زنده نگه داشتن جنبش‌های کارگری و ایجاد اتحادیه‌های کارگری مستقل صورت گرفت. هرچند بدون حمایت دولت این تلاش ها راه به جایی نبرد. قانون کار جمهوری اسلامی درخواست به رسمیت شناخته شدن اتحادیه های آزاد کارگری را نپذیرفت. در مقابل پیشنهاد تشکیل نهادهایی را به عنوان شوراهای اسلامی کار می‌دهد. با این وجود، سازمان‌های بین المللی ساختار این شوراها را منطبق با ویژگی‌های اتحادیه‌های آزاد و مستقل کارگری نمی‌داند.