برای فال قرآن چه باید کرد؟

فال قرآن یکی از روش های استخاره گرفتن از طریق قرآن است که به وسیله آن می توان در خصوص مطلبی از خداوند راهنمایی طلبیده و او را واسطه قرار داد. در ادامه با ما همراه باشید تا ببینیم فال قرآنی چگونه گرفته می شود.

برای گرفتن فال قرآنی باید ابتدا سه بار سوره اخلاص را بخوانید. سپس سه بار صلوات بفرستید. پس از آن بگویید: ” اَللّهُمَّ اِنّى تَفَأَّلْتُ بِکِتابِکَ، وَ تَوَکَّلْتُ عَلَیْکَ، فَاَرِنى مِنْ کِتابِکَ ما هُوَ مَکْتُومٌ مِنْ سِرِّکَ الْمَکْنُونِ فـى غَیْبِـکَ.”

به این معنا که : ” خدایا به کتاب تو تفأّل مى زنم (و استخاره مى کنم) و بر تو توکّل مى کنم، پس تو نیز از کتاب خود، آن چه در نهان غیب تو پنهان است، به من نشان بده.”

نحوه گرفتن فال قرآن

صفحه ای از کتاب خدا را باز کن. از آن صفحه ، هفت ورق جلو برو. بعد از آن ، از ابتدای صفحه، هفت سطر بشمر و پایین بیا. بعد در میان سطرهای بعدی ، هفت بار کلمه « ان » را پیدا کن. بعد از یافتن هفتمین بار از کلمه « ان » ، دوباره هفت سطر بشمر و جلوتر برو. ابتدای سطر هفتم از هفتمین کلمه « ان » که پیدا کرده ای، اولین حرفی که سطر با آن شروع شده، معنی فال توست.

«گشا مصحف، ورق زان هفت گردان» «ز هفتم سطر، حرفِ اولست قال»

«شمر از سطر هفت از هفتمین ان» «عقیدت را بران ای صاحب فال»

معنی فال قرآن برای هر حرف

معنی هر حرف در فال قرآن به صورت شعر آمده است که مقابل آن، توضیحی به زبان ساده برای اینکه راحت تر متوجه مفهوم آن شوید بیان کرده ایم :

چو فال آید « الف » خیر و صواب است : در آن کار خیر و شادی و امنیت و موفقیت است .

ز «ب» از منعمانت ، فتح بابست : بدرستیکه منافغ و سود زیادی خواهد دید و از آنچه او از آن می‌ترسد امنیت پیدا می‌کند.

چو «ت» آید ، بباید توبه زان کار : او در معصیت و گناه می افتد و باید از آن کار پرهیز کند.

ز «ث» دنیا و دین بر دست می آر : خوشبختی دنیا وآخرت نصیب وی می گردد.

چو «ج» آید ، بکن جهدی و می کوش : پس در کاری که قصد کرده در آن منافع و سود فراوانی می‌باشد.

ز «ح» از اقربا ، جام خوشی نوش : خداوند روزی حلال و پاکی نصیب وی می‌گرداند از آنجائیکه او پیش بینی آنرا نکرده باشد.

چو «خ» آید، امان از خوف میجوی : بدرستی دلالت می‌کند بر اینکه این عمل غیر صالح است و نباید قصد آن کند.

ز « د » اصحاب دولت را خبرگوی : پس مددی حاصل می‌شود و به سعادت و خوشبختی می‌رسد.

چو « ذ » آید، تو خود آن خوار بینی : دشمنان را مقهور و ناراحت خواهد کرد.

ز « ر » نیکی بود ، شادان نشینی : پس او بر قوم خود نصرت و برتری می‌یابد.

چو « ز » آید، بیابی مالِ بی عدّ : پس او بر خصومت و دشمنی و ترس و تنفر می‌افتد .

ز «س» بینی سعادتهای بی حد : خداوند خوشبختی و خیر را نصیب او می‌گرداند.

چو «ش» آید، خصومت پیشت آید : پس باید برایش از طرف دشمنان ترسید .

ز «ص» ای خواجه ، صبر و مکث باید : او در شدت و ناراحتی می‌افتد و باید در صدقه دادن عجله کند.

چو «ض» آید، در آن کار است گرانی : پس او دارای مال و خیر می‌شود.

ز «ط» زاهد شوی ، تقوی برانی : در دنیا و آخرت موفقیت نصیبش می‌گردد.

چو « ظ » آید، ظفر بر دشمنان است : درآن کار رازی که پنهان است آشکار می‌گردد.

ز «ع» امر محبتها عیان است : پس در کارش کمک خواهد شد و موفق می‌شود.

چو «غ» آید، خطر باشد، بده مال : در کاری می افتد که باید برایش ترسی از آن کار داشت و باید صدقه بدهد.

ز «ف» شادی تو را باشد به هر حال : خداوند بزرگ حاجتش را برآورده می کند، و همچنین وصالش بعد از دوری و فراق را می‌انجامد.

چو «ق» آید، شوی مقبول در قول : پس او خوشبخت و مورد قبول بندگان خدا می‌باشد.

ز «ک» ایمن نباید بود از هول : درخصومت و دشمنی می افتد پس باید صدقه بدهد.

چو «ل» آید ، برآید حاجتت زود : پس او حاجتش برآورده می شود ودشمنان را مقهور می‌کند .

ز «م» آید ملامتهای مشهود : پس حتماً باید دوری کند از آن کار، زیرا که موجب پشیمانی وی خواهد شد.

چو «ن» آید، بود آن کار نیکوی : انجام آن کار خوب است .

ز «واو » ت هست نعمت توی در توی : مال وثروت نصیب او می شود و به هیچکس محتاج نمی‌شود.

چو «ه»‌ آید ، خدا خشنود و خصمان : در کارش توقف و تأخیر ایجاد می شود ولی عاقبت کارش به خیر و خوبی می‌انجامد .

چو «ی» آید ، ز غایب مژده یابی : مژده خوبی به وی داده می‌شود.