تاریخچه دوربین های عکاسی که نمی دانستید!

ترجمه : پردیس کیانی- دوربین ها حتی قبل از به وجود آمدن عکاسی هم وجود داشته اند. دوربین ها سیر تکامل و شکوفا شدن خودشان را از اتاق های تاریک عکاسی تا تکنولوژی های پیشرفته عکس برداری طی کرده اند.

اتاق ها و جعبه های تاریک

پیشینه اولیه دوربین ها به اتاق های تاریک عکاسی برمی گردند. اتاق های تاریک یا جعبه تاریک تصاویر یک طرف خود را ثبت می کنند و به صورت یک عکس وارونه در طرف دیگر خود را ظاهر می کنند، بعد ها و در مدل های پیشرفته تر این جعبه ها، یک آینه درون آنها گذاشته شد تا تصویر آخر وارونه نباشد. قبل از پیشرفت صنعت عکاسی هیچ راه دیگری جز چاپ کردن این تصاویر با دست نبود. دوربین های اولیه به اندازه یک اتاق بودند که فضا برای قرار گرفتن یک یا دو نفر در آن وجود داشت، البته رفته رفته و با پیشرفت صنعت عکاسی دوربین ها فشرده و فشرده تر شدند. اولین دوربین کوچک و قابل حمل در سال 1685 ساخته شده است چیزی حدود 150 سال قبل از این که از نظر علمی ممکن باشد.

عکس های گرفته شده اولیه

اولین عکس گرفته شده با دوربین توسط ژوزف نیسه فورد نیپس در سال 1816 بوده است که این عکس را با دوربین دست ساز خود گرفته است. عکس روی یک کاغذ که به نقره کلرید آغشته شده است چاپ شد، این تصویر چاپ شده دائمی نبود و با قرار گرفتن در معرض نور از بین می رفت. در سال 1837 لوییس داگر پدیده داگرو تایپ را اختراع کرد. همانطور که گفته شد اولین عکس را فورد نیپس گرفت، داگر بعد ها فرآیند عکس گرفتن او را اصلاح کرد. داگر، ابتدا صفحات مسی با پوشش نقره را در معرض تماس با یُد قرار داد تا یداین نقره به دست آید. سپس این ترکیب را برای چند دقیقه در مقابل نور قرار داد و بعد صفحات را با بخار جیوه که تا دمای 75 درجه سلسیوس گرم شده بود پوشش داد و در نهایت تصویر ایجاد شده بر روی صفحه را در آب نمک اصلاح کرد. این ایده‌ها منجر به فرآیند معروف “داگروتایپ” شد. تصویر حاصل وارون جانبی بود، همانند تصویر در آینه، مگر اینکه یک بازتاب دوباره در هنگام تصویر برداری به منظور برگرداندن تصویر انجام می‌شد. تصویر تنها از یک زاویه قابل دیدن بود و نیازمند حفاظت در برابر هوا و اثر انگشت بود، بنابراین در جعبه‌ای با رویه شیشه‌ای قرار می‌گرفت. تصاویر داگروتایپ معمولاً به صورت پرتره بودند؛ فرایند ایجاد پرتره چندین دقیقه زمان می‌برد و نیازمند این بود که اشیاء در حال عکاسی بدون حرکت بمانند. به علت زمان طولانی تصویربرداری، همه اشیاء متحرک محو می‌شدند. بعدها به کمک لنزهای سریع تر مانند لنزهای پرتره پتزول، زمان عکاسی کاهش یافت. داگروتایپ تنها یک تصویر ایجاد می‌کرد که قابل چاپ دوباره نبود. با وجود این مشکل، میلیون‌ها نسخه از داگروتایپ تولید شد. در سال 1851، سالی که داگر درگذشت، فرایند نگاتیو فاکس تالبوت چاپ نامحدود تصاویر را ممکن ساخت. این پیشرفت‌ها فرآیند داگروتایپ را کنار کشید و به سرعت آن را محو نمود.

کداک و تولد فیلم

جرج ایستمن اولین کسی بود که در سال 1885 از دوربین برای عکس برداری و فیلم برداری استفاده کرد. او دوربین کوچکی داشت که نام آن را کداک گذاشته بود. کداک یک لنز ثابت و سرعت بالا در گرفتن عکس پشت سر هم داشت. در سال 1888 این دوربین با قیمتی مناسب برای فروش عرضه شد. هر دوربین کداک توانایی ثبت 100 عکس را داشت، بعد از تمام شدن رول عکس برداری افراد می توانستند با فرستادن دوربین هایشان به کارخانه رول جدید برای عکس برداری داشته باشند. این دوربین ها موفقیت زیادی را هم برای فیلم برداری توسط دوربین به همراه داشت.

دوربین های دیجیتال

از لحاظ عملکرد کلی، دوربین‌های دیجیتال بسیار شبیه به دوربین‌های عکاسی دارای فیلم یا غیر دیجیتال می‌باشند. این دوربین‌ها همانند دوربین‌های معمولی دارای یک منظره یاب، لنز برای کانونی کردن تصویر بر روی یک وسیله حساس به نور، وسیله‌ ای برای نگهداری و انتقال چند تصویر گرفته شده در دوربین و یک جعبه در بر گیرنده تمام این تجهیزات می‌باشد. در یک دوربین معمولی فیلم حساس به نور تصویر را ذخیره می‌سازد و بعد از عملیات شیمیایی برای نگهداری تصویر از آن استفاده می‌شود. در حالی که در دوربین دیجیتال این کار با استفاده از ترکیبی از فناوری پیشرفته سنسور حسگر تصویر و ذخیره در حافظه انجام می‌گیرد و اجازه می‌دهد که تصاویر در شکل دیجیتال ذخیره شوند و به سرعت بدون نیاز به عملیات خاصی در دسترس باشند. اولین دوربین دیجیتالی تاریخ، توسط شرکت کداک ثبت گردید. در سال 2004 اما کمپانی کداک اعلام کرد که دیگر دوربینی تحت عنوان کداک به جهان عرضه نخواهد کرد، در سال 2012 هم اعلام ورشکستگی کرد.

منبع:
Wikipedia.com