ترجمه: پردیس کیانی- آیا باور می کنید که در آمریکا بیش از 300 میلیون ساندویچ در روز سِرو می شود؟ درست است، ما انسان ها هر روز تعداد بالایی ساندویچ مصرف می کنیم. می خواهید بدانید چرا؟ ساندویچ شامل امتیازهایی چون: حمل و نقل آسان، یک غذای کامل، کم هزینه و سیر کننده است. ساندویچ تاریخچه ای طولانی دارد اما در گذشته مانند زمان حال برای آمریکایی ها قابل قبول نبود. تصورش سخت است اما زمانی به عنوان نماد استعمار بود که بیشتر آمریکایی ها نمی خواهند آن دوران را به یاد بیاورند.
در تاریخ آمده است که ساندویچ در سال 1762 در انگلستان توسط جان مانتگیو “John Montagu”، چهارمین اِرلِ سَندویچ، محبوب شد. در افسانه ها این روایت وجود دارد و همچنین بسیاری از مورخان معتقدند که او یک قمار باز بزرگ بود و به قمار اعتیاد شدید داشت. او ساعت ها به صرف قمار در پشت میز بازی می گذراند. در طی یک بازی طولانی، او از آشپز خواست تا غذایی برای او بیاورد که بتواند بدون برخاستن از پشت میز آن را بخورد و برای این درخواست ساندویچ به وجود آمد. مانتگیو از گوشت و نانی که به طور دائم می خورد، لذت می برد و چون این غذای محبوب در محافل اجتماعی لندن شهرت و محبوبیت پیدا کرد، نام آن را از نام ارل گرفتند و آن را “ساندویچ” نامیدند. البته جان مانتگیو (یا بهتر است بگوییم آشپز بی نام و نشانش) اولین کسی نبود که به پر کردن نان با غذا فکر می کرد.
در واقع او اولین کسی بود که این ایده را عملی کرد. مانتگیو به اطراف مدیترانه سفر می کرد، جایی که غذاهای یونانی و ترکی در آن سرو می شد. گوشت و پنیر مخلوط شده که بین لایه های نان قرار داشت. هنگامی که او پشت میز قمار نشسته بود، از همه ی اینها برای خلق ساندویچ خود الهام می گرفت. اما خلق مانتگیو بعد از گذشت چند ماه خاموش شد و هیاهو از سمت او کناره کشید. مردی به نام ادوارد گیبن “Edward Gibbon” در یادداشت های روزانه ی خود نوشت که او حدود بیست تا سی نفر از اولین کسانی که این غذا را می خوردند در رستورانی دیده است.
با شروع جنگ جهانی دوم، ساندویچ به طور اختصاصی ثبت شد. این غذا در جنگ، حضوری کاربردی داشت. اما چرا این غذای حاضر و آماده در آمریکا محبوب نبود؟ به نظر می رسید آمریکایی ها قصد داشتند از دستورات غذایی دولت سابق و استعمارگر خود اجتناب کنند. دورانی که آمریکایی ها تلاش داشتند آن را از یاد ببرند. به مرور زمان خاطرات محو شدند و ساندویچ محبوب شد اما محبوب ترین نسخه ی آنها گوشت و بوقلمون نبود، بلکه زبان بود. البته امروزه آمریکایی ها خوردن ساندویچ زبان را تصور هم نمی کنند اما زمانی خیلی محبوب بود.
چرا که از آن زمان تا کنون دستورات غذایی متفاوتی برای خلق یک ساندویچ خوشمزه به وجود آمده است. ساندویچ نمادینِ” پسر پو” “Po Boy” در نیواورلئان در زمان بحران بزرگ افسردگی در طی اعتصاب کارگران تراموا به وجود آمد. دو برادر که زمانی صاحب تراموا شدند، یک مغازه ی ساندویچی در نزدیکی تراموا داشتند و به هم قول داده بودند که به هر یک از کارگران اعتصابی یک ساندویچ مجانی دهند. هنگامی که یک مهاجم گرسنه وارد مغازه می شد، دیگران فریاد می زدند که یک “پسر پو” ی دیگر آمد و این نام نمادین بر جا ماند.
لیست محبوب ترین ساندویچ های آمریکایی :
ساندویچ آمریکایی: سینه ی بوقلمون، همبرگر، پنیر چدار، کاهو، گوجه و فلفل سبز
ساندویچ بیکن: بیکن، کاهو و گوجه
ساندویچ بولونیا: تکه های سوسیس، کاهو و سس کچاپ
ساندویچ چیز برگر: گوشت همراه با پنیر، کاهو، گوجه و سس مخصوص
ساندویچ همبرگر: گوشت، کاهو، گوجه، بیکن، پیاز، به همراه سس مخصوص یا کچاپ
ساندویچ مرغ: ران یا سینه ی بی استخوان، کاهو، گوجه
ساندویچ پنیر: عموما با انواع مختلف پنیر سرو می شود.
ساندویچ صبحانه: بیکن، تخم مرغ، پنیر، سوسیس یا ژامبون
ساندویچ فرانسوی: روست بیف در نان باگت
ساندویچ ژامبون پنیری: ژامبون با پنیر به همراه کاهو
ساندویچ نعل اسب: نان تست، همبرگر، سیب زمینی سرخ کرده و سس مخصوص سر آشپز
ساندویچ هات داگ: سوسیس ( هات داگ) گریل شده به همراه سُس مخصوص
ساندویچ بیف ایتالیایی: روست بیف و سس مخصوص آبِ گوشت، (معمولا تند سرو می شود)
ساندویچ ایتالیایی: ژامبون گوشت، پنیر، سبزیجات و نان ایتالیایی
ساندویچ پسر پو: روست بیف یا غذاهای دریایی سرخ شده در نان باگت
ساندویچ استیک: استیک مخصوص به همراه سس استیک
ساندویچ تنِ ماهی: ماهیِ تن به همراه مخلفات دلخواه
ساندویچ بوقلمون: گوشت داغ بوقلمون، گوجه، بیکن و سس پنیر
منبع: Wikipedia/ history