سحر گلشیرازی: تئاتری ها همدل و هم هدف هستند
«سحر گلشیرازی» بازیگر نمایش «خوشبختی در اودسا» در گفتگو با «صفحه فردا»
سحر گلشیرازی، متولد بیست و سه دی هزار و سیصد و هفتاد و چهار، اصفهان، فارغ التحصیل نمایش از دانشگاه سوره، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که در کارنامه هنری این هنرمند فیلمهای سینمایی اولین امضا برای رعنا، شماره ده، سریالهای بچه مهندس ۴، روزهای بی قراری، بازپرس، تئاترهای از بیرون، بی خوابی، آکتور، سایه روشن و موشمرگی دیده می شود، با سحر گلشیرازی که این شبها نمایش خوشبختی در اودسا را روی صحنه دارد گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.
چه ویژگی هایی از این نقش شما را جذب کرد تا پیشنهاد بازی در این اجرا را قبول کنید؟
سونیا در کنار خواهرانش ماشا و نینا در روستای اودسا زندگی می کند، این کاراکتر بسیار باهوش، زرنگ و فرصت طلب است و ابعاد مختلف کاراکتر در نمایشنامه قابل درک بود، از این رو بازی این نقش برای من جالب شد.
و این اجرا چه حرفی برای گفتن دارد؟
همه انسانها به دنبال خوشبختی و زندگی ایده آل هستند، این نمایشنامه در عین کمدی بودن یک سوال مطرح می کند، آیا قطار خوشبختی اودسا به مقصد می رسد؟
در این نمایش چقدر پیش آمده فضای نقش را با بداهه پر کنید و اگر تپق بزنید اولین عکس العمل شما چه خواهد بود؟
نمایش خوشبختی در اودسا در ژانر کمدی با ساختار فانتزی تولید شده است، از این رو فضای بداهه پردازی را به بازیگر نمی دهد اما در رابطه با تپق باید بگویم بله من همین دیشب یک تپق شیرین زدم و خودم تا الان از حرفم خنده ام می گیرد، دیالوگی دارم که می گویم: من اونو مستقیم از ایستگاه قطار می برم سر قبر خانوم پوپوآ ولی در تپق دیشب گفتم: من خودم اونو مستقیم از سر قبر خانوم پوپوآ میبرم به ایستگاه مترو!
تلخی ها و شیرینی های این حرفه به نظر شما چیست؟
من از تمرین نقش لذت می برم، با خواندن نمایشنامه و فیلمنامه خودم را در ابعاد نقشی می سنجم و اگر از نظر خودم مناسب آن نقش باشم، بازی در آن پروژه را می پذیرم و پس از آن فقط لذت می برم از کار و کار و کار،
اما طبیعتا ناراحتی هایی هم از جمله پیشنهاد نقشی که مناسب نیست، پروژه هایی که به سرانجام نمی رسد و اجراها یا فیلمهایی که پس از مدتها دستمزد بازیگر را پرداخت نمی کنند آزار دهنده اند.
به نظر شما موفق شدن در تئاتر بیشتر ملزم تجریبات شخصی و تجربی است یا خواندن و سواد آکادمیک؟
هر دو می تواند باعث رشد بازیگر شود، من معتقد هستم زیست بازیگر خیلی در کار او تاثیرگذار است، فیلمهایی که می بیند، کتابهایی که می خواند و حتی موسیقی که گوش می دهد سلیقه بازیگر را تغییر می دهد و ما به عنوان هنرمند مسئولیم از نگاهمان محافظت کنیم.
اهالی تئاتر چقدر در تبلیغ و تماشای آثار همکارانشان همکاری می کنند؟
بسیار زیاد! تئاتری ها همدل هستند و در جشن موسیقی حافظ شنیدم که یک دوستی می گفت ای کاش اهالی موسیقی هم شبیه هنرمندان تئاتر بودند، همدل و هم هدف.
و وضعیت کلی تئاتر امروز ایران را چگونه می بینید؟
رو به رشد و رو به پیشرفت، مدتی بود کلا از اجرای خوب و نمایش خوب ناامید شده بودم ولی اخیرا نمایشهای خوبی در حال اجرا است که پیشنهاد می کنم شما هم ببینید.
گفتگو: عباسعلی اسکتی
عکس: رضا جاویدی