روز جهانی دین یا مذهب در چه تاریخی است؟ + ۱۷ ژانویه روز جهانی دین

روز جهانی مذهب اولین بار در سال ۱۹۵۰ میلادی جشن گرفته و به رسمیت شناخته شد و هدف از آن، جلب توجه ملت و دنیا به یگانگی و وحدت اساس تمام ادیان بود؛ هدفی که بیانگر تنها قدرت فعال دیانت و مذهب در راه وحدت بشر و دینا می‌باشد.

تمبر جدید جمهوری کنگو در روز جهانی مذهب در روز ۲۰ ژانویه ۲۰۰۷

در روز ۳۱ ژانویه ۲۰۰۷ جمهوری کنگو دومین کشوری شد که به مناسبت روز جهانی مذهب (روزی که مراسم بزرگداشت سالگرد آن در تعداد زیادی از شهرهای دنیا به اجرا گذاشته می‌شود) یک تمبر مخصوص به چاپ رسانید.

آن تمبر در روز ۲۰ ژانویه ۲۰۰۷ در روز جهانی مذهب در حالی که در مراسم آن ۲۵۰ نماینده از ۸ گروه مذهبی حضور داشتند، ارائه شد.

در بالای این تمبر جدید به زبان فرانسوی نوشته شده «خداوند مرجع و اساس تمام ادیان است» همچنین نمادهایی از ۱۱ مذهب مختلف که دنیا را احاطه کرده، ترسیم شده‌است.

۱۹۹۹ تمبر روز جهانی مذهب درسنگاپور

در سال ۱۹۹۹ سنگاپور تمبری به چاپ رسانید که نام ۹ مذهب معروف دنیا در کنار جمله ” وحدت در کثرت “ قرار داشت.

۱۹۸۵ تمبر روز جهانی مذهب در سری لانکا

در سال ۱۹۸۵ در سری لانکا تمبری به همین مناسبت به چاپ رسیده بود که در آن تصویری از نمادهای ۸ مذهب به چاپ رسیده بود.

اقدامات توسط کشورها برای بزرگداشت روز جهانی مذهب

در انتبی و اوگاندا مسئولین بزرگداشت این روز از دفتر مرکزی پست تقاضای چاپ یک تمبر جدید برای سال آینده نمودند؛ همچنین گروه هائی در کانادا و آمریکا و شهرهایی در هنگ کنگ، استرالیا، بلغارستان، فرانسه، لوگزامبورگ، نیوزیلند، سوئد، انگلستان و در چند کشور دیگر برای بزرگداشت روز جهانی مذهب اقداماتی را انجام دادند.

 معانی لغوی دین

واژه دین در فرهنگ لغات، مترادف با کلماتی چون: حکم و قضا، رسم و عادت، شریعت و مذهب، همبستگی و غیر آن آمده است.

در کاربردهای قرآنی نیز به معانی‏ زیادی از جمله: جزا، حساب، قانون، شریعت، طاعت و بندگی، تسلیم و انقیاد، اسلام، روش و رویه، توحید و خداپرستی آمده است.

تعاریف اندیشمندان مسلمان‏ درباه دین

 

اندیشمندان اسلام گاهی دین را به معنای مکتب و گاهی نیز به معنای دین داری تعریف کرده‏اند. برخی از این تعریف ‏ها عبارت‏اند از:
۱. دین، مجموعه‏ ای از برنامه ‏های عملی هماهنگ با نوعی جهان بینی است که انسان برای رسیدن به سعادت خود، آن را وضع می‏کند و یا از دیگران می ‏پذیرد.

۲. دین، عبارت است از مجموع عقاید، اخلاق، قوانین و مقرراتی که برای اداره امور جامعه انسانی و پرورش انسان ها می ‏باشد، گاهی همه این مجموعه حق و گاهی همه آن باطل و زمانی مخلوطی از حق و باطل است.

این دو تعریف، دین به معنای مکتب است. همچنین این نوع تعریف ها را می ‏توان تعریف عام دین دانست که همه مسلک ها و مرام های زندگی مبتنی بر نوعی جهان بینی را در بر می‏ گیرد، اعم از این که مادی باشد یا غیر مادی، حق باشد یا باطل.

۳. دین، در اصطلاح به معنای اعتقاد به آفریننده‏ای برای جهان و انسان و دستورهای عملی متناسب با این عقاید است.

این تعریف، تعریف دین به معنای دین داری است نه مکتب.
۴. دین، روش ویژه‏ای است که سعادت و صلاح دنیوی انسان را هماهنگ و همراه با کمال اخروی و حیات حقیقی جاودانی او تأمین می‏کند. از این رو، لازم است شریعت، در برگیرنده قوانینی باشد که به نیازهای دنیوی انسان نیز پاسخ گوید.

این نیز تعریف دین به‏ معنای مکتب است.
۵. دین، عبارت است از اصول علمی و سنن و قوانین عملی که برگزیدن و عمل به آنها، تضمین کننده سعادت حقیقی انسان است.

این دو تعریف، ناظر به دین حق در مرتبه کمالش می‏ باشد که بر پایه خداشناسی و انسان شناسی واقع بینانه استوار است.

با توجه به مباحث گذشته و ویژگی ‏های بر شمرده برای دین از سوی متکلمان و متفکران اسلامی و غربی، می ‏توان تعریف جامع دین را ارائه کرد و چنین گفت: دین مرکب است از مجموعه معارف نظری و عقیدتی، احکام و قوانین عملی و دستورات اخلاقی، در ابعاد گوناگون فردی و اجتماعی، سازگار با عقل و فطرت انسانی، که از سوی خداوند یکتا توسط پیامبران برای هدایت همه جانبه مادی و معنوی بشر فرستاده شد و در صورت پیاده شدن به طور کامل، سعادت و رستگاری دنیوی و اخروی انسان را تأمین می‏ کند.
بنابراین، با تعریف نسبتاً جامع دین با ویژگی‏ های بر شمرده، این حقیقت به درستی آشکار شد که دین حق و جامع و کامل، دینی است که پاسخگوی همه نیازهای جسمی و روحی، دنیوی و اخروی و مادی و معنوی انسان باشد و همه قوانین و برنامه‏ های لازم برای نیل به این هدف متعالی را تشریع کرده و فرا راه بشر نهاده باشد و این دین جامع و کامل، همانا آیین مترقی اسلام است که آخرین و کامل‏ترین دین از سلسله ادیان الهی و آسمانی می‏ باشد.

مذهب

«مذهب» در اصطلاح علم کلام اسلامی، شکلی خاص در فهم مسائل اعتقادی، خاصه امامت است که منشا اختلاف در آن، توجیه مقدمات منطقی یا تفسیر ظاهر کتاب الهی‌است؛ مانند مذهب شیعهٔ دوازه امامی، اشعری، معتزله و ماتریدی. مذهب در اصطلاح فقهی، روشی خاص در استنباط احکام کلی فرعی از ظاهر کتاب و سنت مانند فقه مذهب شیعه، حنفی، مالکی، حنبلی و غیره است.

مذهب یک سیستم اجتماعی_فرهنگی از رفتارها، تمرینات، سیرت، دیدگاه جهانی، متون، عبادتگاه‌ها، رسالت، اخلاق، یا سازمان‌ها است که بشریت را به عناصر ماوراء الطبیعه، متعالی یا روحی مرتبط می‌کند.

در ادبیات فارسی در بسیاری از گفتار‌ها، مذهب به معنی روش و پیشه، راه و رسم و طریقت فکری نیز به کار رفته‌است.