جنگنده میگ ۲۹ در آسمان ایران| مشخصات فنی میگ ۲۹ + توانایی ردیابی

میگ -۲۹ نماد مقاومت و انطباق در نبرد هوایی جنگنده میگ -۲۹ در ایران، تنها یک پرنده نظامی نیست، بلکه نماد انطباق هوشمندانه با شرایط، تکیه بر توان داخلی و مقاومت در برابر فشارهای خارجی است.

جنگنده میگ ۲۹ در ایران نماد انطباق هوشمندانه با شرایط، تکیه بر توان داخلی و مقاومت در برابر فشارهای خارجی است. نسخه ایرانی این جنگنده، در کنار چالش‌های فنی، با افتخار بر فراز آسمان کشور پرواز می‌کند و در مأموریت‌های حساس، نقش‌آفرین است.

جنگنده میگ ۲۹ که در دوران جنگ سرد به‌عنوان یکی از نمادهای قدرت هوایی شوروی شناخته می‌شد، با ورود به ایران داستانی متفاوت و کم‌نظیر را در کنار دیگر جنگنده ها رقم زد.

حضور این جنگنده در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نه‌تنها به تقویت توان دفاعی کشور انجامید، بلکه نقطه آغاز یک مسیر بومی‌سازی و مقاومت در برابر تحریم‌ها بود.

در این مطلب، با مشخصات، چالش‌ها و دستاوردهای میگ -۲۹ ایرانی آشنا شوید.

جنگنده میگ ۲۹، محصول شرکت میکویان روسیه، در دهه ۱۹۷۰ به‌عنوان پاسخ شوروی به جنگنده‌های آمریکایی F-15 و F-16 طراحی شد. نخستین پرواز آن در سال ۱۹۷۷ انجام گرفت و از ۱۹۸۳ وارد خدمت نظامی شد.

این جنگنده با نام ناتو “فالکروم” (Fulcrum) شناخته می‌شود و هدف اصلی آن کسب برتری هوایی در نبردهای نزدیک بود. طراحی آن همزمان با سوخو-۲۷ انجام شد و هر دو برای مقابله با تهدیدات غربی متولد شدند ۱۸۹.

جنگنده میگ ۲۹ با طول ۱۷.۳۷ متر و بال‌هایی به گستردگی ۱۱.۴ متر، مجهز به دو موتور توربوفن RD-33 است که نیروی رانش ۸۱.۴ کیلونیوتنی با پس‌سوز ایجاد می‌کنند.

این پیشرانه قادر است سرعتی معادل ۲.۲۵ ماخ (۲۴۰۰ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاعات بالا و ۱۵۰۰ کیلومتر بر ساعت در نزدیکی زمین را محقق کند. سقف پروازی آن به ۱۸,۰۰۰ متر می‌رسد و نرخ اوج‌گیری اولیه‌اش ۳۳۰ متر بر ثانیه است. وزن خالی آن ۱۱ تُن و حداکثر وزن برخاستش ۲۱ تُن است ۵۷۹.

آغاز ماجرا؛ ورود میگ -۲۹ به ایران پس از جنگ تحمیلی

سال ۱۳۶۸ و پس از پایان جنگ تحمیلی، ایران برای بازسازی قدرت هوایی خود، اقدام به خرید ۲۴ فروند جنگنده میگ -۲۹ از شوروی کرد. این خرید شامل مدل‌های MiG-29B (۹.۱۲) و دو فروند مدل آموزشی UB بود.

در آن زمان، ورود این جنگنده‌ها تحولی استراتژیک در توان دفاعی ایران محسوب می‌شد، اما از همان ابتدا، متخصصان ایرانی با چالش‌هایی روبه‌رو شدند. یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها، سازگاری محدود موتور RD-33 با هوای گرم مناطق جنوبی ایران بود.

همین عامل باعث شد میگ‌ها به‌جای استقرار در پایگاه‌های جنوب، در پایگاه شکاری تبریز و بعداً مهرآباد تهران متمرکز شوند؛ این تصمیم نشان‌دهنده درک فنی و انطباق هوشمندانه با شرایط اقلیمی ایران بود.

تفاوت میگ -۲۹ ایران با نسخه‌های عربی

جالب است بدانید نسخه‌هایی که ایران از شوروی دریافت کرد، تفاوت‌های قابل توجهی با مدل‌های تحویلی به عراق و سوریه داشت. مدل ایرانی بیشتر به نسخه‌های اروپای شرقی شبیه بود؛ از لحاظ سامانه‌های پروازی، اویونیک و حتی تسلیحات.

این تفاوت‌ها به‌قدری محسوس بود که سه فروند میگ -۲۹ عراقی پناهنده‌شده به ایران، تنها برای تأمین قطعات یدکی قابل‌استفاده بودند و به‌جز یک مدل آموزشی، بقیه وارد خدمت نشدند.

تلاش‌های ایران برای توسعه ناوگان؛ سد راهی به نام تحریم

در دهه ۷۰ شمسی، ایران در تلاش بود ناوگان میگ -۲۹ خود را به ۴۸ فروند برساند.

مذاکراتی برای خرید ۲۴ فروند دیگر از روسیه و ۲۱ فروند از مولداوی انجام شد، اما تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا و فشارهای سیاسی بین‌المللی مانع این انتقال شد.

آمریکا حتی دست به اقدامی بی‌سابقه زد و خود این جنگنده‌ها و موشک‌های مرتبط را خریداری کرد تا به ایران نرسند!

چند میگ -۲۹ در ایران فعال است؟

طبق گزارش منابع رسمی و تحلیل‌های نظامی تا سال ۲۰۲۳ حدود ۱۹ فروند میگ -۲۹ فعال در ایران وجود دارد. این جنگنده‌ها در گردان‌های شکاری مهرآباد و تبریز خدمت می‌کنند و هنوز هم بخشی از ستون فقرات پدافند هوایی ایران محسوب می‌شوند.

مشخصات فنی میگ -۲۹؛ جنگنده‌ای چابک و خطرناک

موتور: دو موتور توربوفن RD-33 ساخت روسیه با توان رانشی بالا، به میگ -۲۹ قدرت مانور و سرعتی معادل ۲.۲ ماخ (۲۴۰۰ کیلومتر در ساعت) می‌دهند.

تسلیحات: توپ ۳۰ میلی‌متری GSh-30-1 موشک‌های هوا به هوا R-27، R-60 و R-73 قابلیت حمل بمب‌های هدایت‌ناپذیر و هدایت‌شونده توانایی درگیری با چند هدف هوایی به‌صورت هم‌زمان

رادار و سیستم‌های اویونیک: نسخه‌های ایرانی میگ -۲۹ دارای رادار Sapfir N019 هستند که در برخی مدل‌ها به‌صورت بومی ارتقا یافته‌اند. این رادار توان شناسایی اهداف در شعاع حدود ۷۰ کیلومتر را دارد.

برد عملیاتی: در حالت استاندارد حدود ۱۴۳۰ کیلومتر و با مخازن سوخت خارجی تا ۲۱۰۰ کیلومتر افزایش می‌یابد.

توانمندی‌های ویژه میگ -۲۹ در نسخه ایرانی

اگرچه تحریم‌ها موجب محدود شدن به‌روزرسانی برخی سامانه‌ها شد، اما مهندسان دفاعی کشور با تکیه بر توان داخلی و دانش فنی بالا، این جنگنده‌ها را بهینه‌سازی کرده‌اند.

میگ ۲۹ می‌تواند با سرعت ۳۳۰ متر بر ثانیه بالا برود. حداکثر سرعت و همچنین سرعت کروز این جنگنده به ترتیب ۲۴۰۰ و ۱۵۰۰ کیلومتر در ساعت است. برد کشتی این جنگنده ۲۱۰۰ کیلومتر است.

برد و سقف قابلیت میگ ۲۹ به ترتیب ۱۴۳۰ کیلومتر و ۱۸۰۰۰ متر است. وزن این هواپیما حدود ۱۱۰۰۰ کیلوگرم و حداکثر وزن برخاست آن ۱۸۰۰۰ کیلوگرم است.

مزایای میگ -۲۹ در نیروی هوایی ایران

• توان مانور بالا در درگیری هوایی نزدیک
• عملکرد مناسب در ارتفاع پایین برای مأموریت‌های حمله زمینی
• سیستم تسلیحاتی قابل اعتماد
• طراحی بدنه مقاوم در برابر شرایط سخت محیطی

چالش‌های فنی و راهکارهای بومی

یکی از مشکلات اساسی میگ -۲۹ ایرانی، حساسیت موتور RD-33 به گرمای شدید است که در برخی مناطق کشور کارایی آن را کاهش می‌دهد، از سوی دیگر، کمبود قطعات یدکی به دلیل تحریم‌های بین‌المللی، نگهداری و تعمیر این جنگنده را با دشواری‌هایی مواجه کرده است.

در مقابل، متخصصان صنعت دفاعی کشور با تکیه بر بومی‌سازی توانسته‌اند:

• قطعات حساس را تولید داخلی کنند.
• سیستم‌های اویونیک را ارتقا دهند.
• رادارها و تسلیحات را با نسخه‌های بومی جایگزین کنند.

آینده میگ -۲۹ در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران

اگرچه امروز جنگنده‌های پیشرفته‌تری مانند سوخ و-۳۵، J-10C یا جنگنده‌های بومی مانند قاهر -۳۱۳ در حال توسعه هستند، اما میگ -۲۹ همچنان به‌عنوان یک ستون کلیدی در دفاع هوایی کشور ایفای نقش می‌کند.

تا زمانی که هواپیمای جدیدی به‌طور گسترده وارد خط پروازی نشود، میگ -۲۹ با تکیه بر تجربه، ارتقای مستمر و پشتیبانی فنی داخلی، در آسمان ایران باقی خواهد ماند.

میگ ۲۹ چیست؟

نسخه ایرانی این جنگنده، در کنار چالش‌های فنی، با افتخار بر فراز آسمان کشور پرواز می‌کند و در مأموریت‌های حساس، نقش‌آفرین است.