فرهاد مجیدی سرانجام پاسخ نهایی خود را به پیشنهاد باشگاه استقلال داد؛ سرمربی سابق آبی‌ها با تأکید بر تعهد به پروژه‌اش در امارات، بازگشت به استقلال را در مقطع فعلی رد کرد.
نیمکت باشگاه استقلال تهران در فصل جاری لیگ برتر ایران، یکی از پرالتهاب‌ترین و بی‌ثبات‌ترین دوران تاریخ خود را تجربه کرده است. تغییرات مکرر در کادر فنی و نداشتن یک رویکرد مشخص مدیریتی، آبی‌پوشان پایتخت را وارد بحرانی کرده که نه‌تنها در نتایج تیم تاثیرگذار بوده، بلکه آینده باشگاه را نیز در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. حالا و در واپسین هفته‌های لیگ، نگاه‌ها به آینده نیمکت استقلال دوخته شده؛ جایی که شایعات، امیدها و ناامیدی‌ها در هم تنیده شده‌اند.
شش سرمربی در یک فصل؛ رکوردی بی‌سابقه
استقلال فصل را با جواد نکونام آغاز کرد؛ مربی‌ای که با انگیزه و با پشتوانه عملکرد موفق در فولاد، به جمع آبی‌ها پیوسته بود. اما همکاری او با باشگاه خیلی زود به پایان رسید و پس از آن، استقلال شاهد حضور پنج سرمربی دیگر روی نیمکت خود بود؛ از سهراب بختیاری‌زاده گرفته تا پیتسو موسیمانه، محمد نوازی، میودراگ بوژوویچ و در نهایت مجتبی جباری.
این حجم از تغییرات، نشانه‌ای روشن از سردرگمی در سطح مدیریت باشگاه است. نه‌تنها هیچ‌کدام از این گزینه‌ها فرصت کافی برای تثبیت ایده‌های خود پیدا نکردند، بلکه بازیکنان نیز در شرایطی قرار گرفتند که به‌سختی می‌توانستند با تغییرات مکرر تاکتیکی و روانی کنار بیایند.
جباری؛ فرمانده موقت برای کشتی طوفان‌زده
شب گذشته مجتبی جباری، ستاره سابق استقلال و یکی از چهره‌های کاریزماتیک این باشگاه، به عنوان ششمین سرمربی فصل معرفی شد. جباری که سابقه مربیگری در سطح حرفه‌ای را نداشته، در این مقطع صرفاً نقش یک ناجی موقت را بر عهده دارد. طبق اخبار موثق، مدیران باشگاه در حال بررسی گزینه‌های نهایی برای فصل آینده هستند و جباری بیش از آنکه یک پروژه بلندمدت باشد، مسکّنی موقت برای آرام‌سازی فضای پرتنش فعلی است.
فرهاد مجیدی؛ مردی که بازنمی‌گردد
در این میان، نام فرهاد مجیدی همچنان به عنوان گزینه محبوب هواداران بر سر زبان‌هاست. قهرمانی بدون شکست در فصل بیست‌ویکم و رابطه عاطفی عمیق با هواداران، او را به انتخاب اول بخشی از بدنه طرفداری استقلال بدل کرده است. اما واقعیت چیز دیگری‌ست؛ مجیدی علاقه‌ای به بازگشت ندارد.
او پس از پایان همکاری با اتحاد کلبا، هدایت تیم بحران‌زده البطائح امارات را بر عهده گرفت و توانست این تیم را از منطقه سقوط خارج کند. عملکرد مطلوب مجیدی باعث شد تا باشگاه اماراتی نیز تمایل خود را برای تمدید قرارداد با او اعلام کند. این در حالی‌ست که مجیدی تا پایان فصل جاری با البطائح قرارداد دارد و از سوی دیگر، رابطه سرد او با علی نظری‌جویباری، مدیرعامل فعلی استقلال، یکی از موانع اصلی بازگشت اوست.
در واقع، اگرچه مجیدی با برخی اعضای هیات‌مدیره روابط خوبی دارد، اما حضور نظری‌جویباری در رأس مدیریت اجرایی باشگاه، تصمیم او برای نپذیرفتن هدایت استقلال را قطعی کرده است.
گزینه‌های خارجی؛ بازگشت سا پینتو یا ورود مورایس؟
در میان گزینه‌های مطرح‌شده برای هدایت فصل آینده استقلال، دو نام خارجی بیش از دیگران شنیده می‌شود: ریکاردو سا پینتو و ژوزه مورایس.
سا پینتو که فصل گذشته هدایت استقلال را بر عهده داشت، با وجود نتایج نسبتاً مناسب، در پایان فصل کنار گذاشته شد. اما محبوبیت نسبی او میان هواداران و شناختی که از لیگ ایران دارد، باعث شده بازگشت او محتمل باشد.
در مقابل، ژوزه مورایس که عملکرد فوق‌العاده‌ای با سپاهان داشته، یکی دیگر از گزینه‌های مطرح است. سبک بازی هجومی، تجربه بالا و شخصیت کاریزماتیک، ویژگی‌هایی هستند که می‌توانند مورایس را به گزینه‌ای جذاب برای استقلال تبدیل کنند؛ البته در صورتی که جذب او از نظر مالی و فنی ممکن باشد.
پایان فصل؛ آغاز یک تصمیم سرنوشت‌ساز
استقلال در پایان فصلی پرماجرا، بیش از هر زمان دیگری نیازمند ثبات، دوراندیشی و شفافیت مدیریتی است. نیمکت این تیم دیگر ظرفیت تجربه‌گرایی ندارد. سرمربی فصل آینده، هر که باشد، باید پروژه‌ای بلندمدت با حمایت همه‌جانبه دریافت کند. دیگر زمان آزمون و خطا به سر آمده است.
چه فرهاد مجیدی بازگردد، چه سا پینتو و مورایس بیایند یا حتی چهره‌ای جدید معرفی شود، آن‌چه استقلال بیش از هر چیز نیاز دارد، مدیریتی هماهنگ با اهداف فنی و درک‌پذیر از الزامات فوتبال مدرن است. تنها در این صورت است که کشتی آبی‌ها، پس از ماه‌ها تلاطم، بار دیگر در مسیر افتخار قرار خواهد گرفت.
