عشق حسین(ع) چگونه دلها را به هم پیوند می‌زند

بهار رستمی – چرخش ماه گردون در آسمان پرستاره، ما را به مناسبتهایی می‌رساند که اگر آنها را از تقویم حذف کنیم نه غروری برایمان باقی خواهد ماند و نه بغض کهنه ای که ماموریت دارد هر سال در چنین هنگامه ای دلهای ما را به دشت نینوا دعوت کند.

این قصه اگرچه هر سال بر روی مدار تکرار می‌چرخد و ما لحظه به لحظه تراژدی نبرد نینوا را گویی هزاران بار در خواب و بیداری دیده ایم اما کیست که قصه مظلومیت حسین(ع) برایش تکراری شود و بتواند با بی تفاوتی از کنار آن بگذرد؟ انگار که طنین”هل من ناصر ینصرنی” حسین ابن علی قرار نیست از فضای آکنده از غم دشت نینوا حذف شود و هر ساله در ایام خونین محرم این نوای غریبانه آتشی به جان عاشقان حسین می اندازد و میلیون ها دل بیقرار را آواره کوه و بیابان می‌کند. و تو چه میدانی عشق حسین(ع) چگونه دلها را به هم پیوند می‌زند و فاصله ها را برمی‌دارد.

چه فرقی می‌کند ساکن کجا باشی و فاصله ات تا حرم عشق چند فرسنگ باشد محرم که از راه می‌رسد همه ما مهمان حسین و یاران مظلومش هستیم و این عشق کهنه تا دنیا دنیاست نسل به نسل و دست به دست میچرخد تا هر انسان آزاده ای قدم به عرصه هستی گذاشت یادش باشد که پایتخت عاشقی در دشت نینوا همیشه میزبان عشاق دل نازکی است که تحمل شنیدن قصه مظلومیت حسین و یارانش را ندارند و جز اشک و ضجه توشه ای در دل ندارند که تقدیم شهدای مظلوم کربلا کنند.