بهزاد عشقی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره محتوای سریال افعی تهران بیان کرد: این سریال داستان مردی است که دائما «نه» می‌گوید و این نه گفتن به خاطر روانپریشی خودش نیست بلکه به خاطر جامعه‌ای است که در ریاکاری، دروغ و نفرت غرق شده است. این آدم نمی‌تواند خودش را با این شرایط تطبیق دهد.
پیمان معادی تجربیات زیست‌شده خودش را تبدیل به فیلمنامه کرده است
وی با تاکید بر این که نگاه این سریال من را یاد آثار بزرگ واقع‌گرایانه و انتقادی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم مثل کارهای بالزاک و داستایوفسکی می‌اندازد، توضیح داد: در رمان اوژنی گرانده از بالزاک، اوژنی یک دختر مهربان و عاشق‌پیشه و پدرش یک سرمایه‌دار است. این رمان نشان می‌دهد، در یک جامعه سرمایه‌داری، چطور آدم‌هایی که نمی‌خواهند ابزار شوند، منزوی می‌شوند.
عشقی ادامه داد: در سریال «افعی تهران» هم پدر در گذشته کودکش را تنبیه کرده است. آرمان بیانی می‌بیند تهیه‌کننده‌اش هیچ درکی از ارزش‌های زیبایی‌شناسی ندارد، عوامل سریال به دنبال ایجاد رابطه با دختران هستند. روانکاو به شکل کلیشه‌ای با یک‌سری آموزه‌ها می‌خواهد درمان کند. او نگاه انسانی ندارد و تمام مدت به ساعت نگاه می‌کند که جلسه تمام شود و پول بگیرد. در یک چنین جامعه‌ای، آرمان بیانی بالقوه می‌تواند افعی تهران باشد. او به خاطر نفرتی که از پدر دارد می‌تواند قاتل آزارگران کودک باشد.
این منتقد با تاکید بر این که سریال خیلی خوب نوشته شده است، گفت: پیمان معادی تجربیات زیست‌شده خودش را تبدیل به فیلمنامه کرده است. بازی‌ها در این سریال راحت و روان هستند و ارتباط آدم‌ها خوب از آن درآمده است. تا اینجا هیچ چیز ساختگی و تقلبی در سریال نیست.
وی با بیان این که سریال «افعی تهران» اشاره‌ای به شخصیت ترومن کاپوتی؛ نویسنده آمریکایی دارد اظهار کرد: این نویسنده رمان در کمال خونسردی را بر اساس زندگی دو قاتل نوشته است. بر اساس زندگی ترومن کاپوتی و ارتباطش با دو قاتل فیلمی به نام کاپوتی ساخته شده است. آخر این فیلم، کاپوتی به این نتیجه می‌رسد که اگر من هم در موقعیت آن دو قاتل قرار می‌گرفتم، می‌توانستم قاتل باشم. یعنی هر انسانی بالقوه می‌تواند یک قاتل باشد.
