بازسازی چهره با فناوری چاپ سه‌بعدی در انگلیس
تصاویر تازه منتشرشده از یک بیمار بریتانیایی، بازتابی از پیشرفت شگفت‌انگیز علم پزشکی در حوزه ترمیم و بازسازی صورت است. این تصاویر مردی به نام دیو ریچاردز را نشان می‌دهند که پس از یک تصادف ترسناک در حالت مستی، نخستین پروتز سه‌بعدی صورت را دریافت کرده است.
دیو ریچاردز، مردی ۷۵ ساله، در ماه ژوئیه سال ۲۰۲۱ همراه با دو دوستش در حال دوچرخه‌سواری بود که راننده‌ای که مشغول استفاده از تلفن همراهش بود، از پشت با سرعت به آن‌ها برخورد کرد. به گفته ریچاردز:
راننده می‌خواست از کنار ما بپیچد، اما خودرویی از روبه‌رو می‌آمد، بنابراین یا باید به آن خودرو می‌زد یا به ما.
راننده‌ای که بعدها مشخص شد مست بوده، باعث شد که دوستان دیو به سوی دیگری پرتاب شوند؛ اما خود او زیر خودرو گیر کرد و با آن روی زمین کشیده شد. موتور و اگزوز خودرو یک طرف بدنش را سوزاند و طرف دیگر بدنش له شد.
ریچاردز با وجود شدت جراحات، زنده ماند؛ اما از ناحیه کمر، لگن و چندین دنده در یک سمت بدن دچار شکستگی شد و سوختگی‌های شدیدی در ناحیه صورت، از جمله چشم، بینی و بخشی از گردن او ایجاد شد.
جراحان سعی کردند که چشمم را نجات دهند، اما نگران بودند عفونت از چشم به عصب بینایی و مغز گسترش یابد، بنابراین تصمیم گرفتند که چشمم را خارج کنند.
سپس جراحان از روش «فلپ آزاد» استفاده کردند؛ بافتی شامل شریان‌ها و وریدها را از بدن برداشتند و به گردن پیوند زدند تا بتواند کل سمت آسیب‌دیده صورت را بپوشاند.
عمل با موفقیت انجام شد، اگرچه دیو دو عمل دیگر برای آزادسازی بافت‌های اسکار سفت‌شده را پشت سر گذاشت. او در دوران نقاهت در بخش سوختگی بیمارستان سلطنتی بریستول، با دو متخصص دیدار کرد که درباره استفاده از پروتز با او صحبت کردند؛ پیشنهادی که دیو در نهایت پذیرفت.
با افتتاح مرکز پزشکی سه‌بُعدی بریستول در فِرِنچِی، نخستین مرکز در بریتانیا که اسکن، طراحی و چاپ سه‌بعدی را انجام می‌دهد، ریچاردز یکی از نخستین بیماران آن شد. او پروتزی اختصاصی را دریافت کرد که با رنگ پوست، مو و چشمش مطابقت داشت.
وقتی فناوری سه‌بعدی آمد، امکانات گسترده‌ای پیش رویم باز شد.
با این حال، دیو افزود که این فرآیند چندان لذت‌بخش نبوده، زیرا «آن‌ها باید قالب‌ها و مدل‌های مومی متعددی می‌ساختند، عکس‌های زیادی می‌گرفتند و برای ساخت قالب‌ها روی صورت، بینی و دهان را می‌پوشاندند».
برای نرم‌تر کردن بافت‌های اسکار، بعدها یک آتل گردن چاپ سه‌بعدی برایش ساخته شد.
بعد از یک هفته استفاده از آتل، شگفت‌زده شدم. فشار آن روی محل زخم باعث نرم‌تر شدن بافت و راحت‌تر شدن استفاده از پروتز صورتم شد.
با وجود موفقیت درمان، روند بهبودی برای دیو طولانی و دشوار بود.
در روزهای نخست احساس آسیب‌پذیری زیادی داشتم و از موقعیت‌های اجتماعی دوری می‌کردم. مدت زیادی طول کشید تا با ظاهرم کنار بیایم و احساس نکنم که مردم با نگاهی خاص به من نگاه می‌کنند. اما در این مسیر پیشرفت زیادی کرده‌ام.
ریچاردز گفت که همیشه مشتاق بوده هر درمانی را که بتواند جنبه‌های ظاهری جراحاتش را بهبود بخشد، امتحان کند تا اعتماد‌به‌نفسش بازگردد. او پنج ماه پس از حادثه دوباره دوچرخه‌سواری را در ابتدا در خانه آغاز کرد و اکنون به تدریج اعتماد‌به‌نفس لازم برای دوچرخه‌سواری در فضای باز را بازیافته است. راننده مقصر به سه سال زندان و هفت سال ممنوعیت رانندگی محکوم شد، اما طبق گزارش‌ها پس از ۱۸ ماه آزاد شده است.
طبیعتاً از کاهش مدت محکومیت او ناراضی‌ام، چون من هنوز هر روز با درد ناشی از جراحات زندگی می‌کنم. اما خوشحالم که این مسیر درمان را طی کردم، چون باعث شد که امروز بتوانم به زندگی عادی نزدیک شوم. همیشه گفته‌ام اگر درمانی وجود داشته باشد که فایده‌اش از خطرش بیشتر باشد، آن را امتحان می‌کنم و هنوز هم همین‌طور فکر می‌کنم.
