ساخت یک دهکده روی ماه توسط ناسا تا سال ۲۰۳۵

به گفته رئیس آژانس فضایی ایالات متحده، ناسا تا سال ۲۰۳۵ میلادی یک «دهکده» کامل را در ماه خواهد ساخت.
بیان دافی، مدیر ناسا، برنامههای ۱۰ ساله آژانس برای ساخت یک پایگاه دائمی و خودکفا روی سطح ماه را فاش کرد.
دافی در کنفرانس بینالمللی فضانوردی (IAC) در سیدنی، در نشستی مشترک با رؤسای سایر سازمانهای فضایی بینالمللی سخنرانی کرد. او در جریان این نشست اعلام کرد که هدفشان «ایجاد زندگی پایدار انسانی روی ماه است؛ نه صرفاً یک پایگاه، بلکه یک دهکده».
ناسا قصد دارد که در اوایل فوریه سال ۲۰۲۶، مأموریت آرتمیس ۲ را اجرا کرده و چهار فضانورد را برای اولین سفر به ماه پس از گذشت بیش از ۵۰ سال، اعزام کند. اگرچه آرتمیس ۲ روی سطح ماه فرود نمیآید، اما هدف نهایی ناسا، ایجاد یک پایگاه بلندمدت در آنجاست. به احتمال زیاد، این پایگاه با انرژی هستهای کار خواهد کرد، قابلیت اسکان دائمی فضانوردان را خواهد داشت و با استفاده از مواد موجود در سطح ماه ساخته خواهد شد.
موضوع کنفرانس IAC امسال «فضای پایدار: زمین انعطافپذیر» بود، که دافی تمرکز آن را بر چگونگی حفظ حیات توسط ناسا در فضا دانست. در حالی که رؤسای آژانسهای فضایی اروپا، کانادا و ژاپن درباره نقش ماهوارههایشان در تحقیقات اقلیمی صحبت کردند، ناسا منحصراً بر اکتشاف فضا متمرکز بود.
دافی علاوه بر افشای طرحهایش برای ماه، ادعاهایی نیز در مورد جاهطلبیهای ایالات متحده برای مریخ مطرح کرد. هنگامی که از او پرسیده شد که موفقیت ناسا در یک دهه آینده چگونه خواهد بود، دافی پاسخ داد که آژانس در مأموریت رسیدن به مریخ «پیشرفتهای شگرفی» داشته است. او همچنین پیشبینی کرد که ایالات متحده «در آستانه قرار دادن انسان روی مریخ» خواهد بود.

با این حال، هدف فوریتر ناسا، بازگرداندن انسانها به ماه برای نخستین بار از زمان پایان مأموریتهای آپولو در سال ۱۹۷۲ است.
فضانوردان در جریان مأموریت آرتمیس ۲ در فوریه سال آینده، موشک سیستم پرتاب فضایی و فضاپیمای اوریون که حامل انسانها به ماه خواهند بود را آزمایش خواهند کرد. طی بیش از ۱۰ روز، این خدمه ۹,۲۰۰ کیلومتر فراتر از ماه سفر میکنند و ضمن آزمایش سامانههای داخلی، اطلاعاتی درباره واکنشهای بدنشان جمعآوری کرده و سپس به زمین باز میگردند.
اما آزمون اصلی ناسا در اواسط سال ۲۰۲۷ با پرتاب آرتمیس ۳ خواهد بود که برنامهریزی شده تا دو فضانورد را در محلی نزدیک به قطب جنوب ماه فرود آورد. برخلاف مأموریتهای آپولو که حداکثر ۲۲ ساعت را روی سطح ماه سپری کردند، فضانوردان آرتمیس ۳ باید حدود هفت روز در ماه زندگی کنند. اطلاعاتی که آنها درباره زمینشناسی و شرایط پیرامون قطب جنوب جمعآوری میکنند، همگی برای آمادهسازی هدف نهایی، یعنی ساخت یک پایگاه دائمی در ماه، مورد استفاده قرار خواهند گرفت. اگرچه جزئیات فنی هنوز کاملاً مشخص نیست، اما طرح کلی این پایگاه قمری در حال شکلگیری است.

آقای دافی در ماه اوت، دستوری را صادر کرد که از ایالات متحده میخواست اولین کشوری باشد که راکتور هستهای را روی ماه مستقر میکند. در پی آن، ناسا اکنون یک «درخواست برای اطلاعات (RFI)» را منتشر کرده و از شرکتها خواسته تا تمایل خود برای ساخت این راکتور را ثبت کنند.
ناسا اعلام کرده که این راکتور با عنوان «سیستم قدرت سطح شکافت هستهای» باید وزنی کمتر از ۱۵ تُن داشته و قادر به تولید ۱۰۰ کیلووات انرژی الکتریکی باشد. این میزان انرژی برای تأمین برق یک پایگاه قمری در طول شبهای ۱۴ روزه ماه که پنلهای خورشیدی کارایی ندارند، کافی است. هر راکتوری که روی ماه کارایی خود را اثبات کند، برای مأموریتهای آینده اکتشاف مریخ نیز ارزشمند خواهد بود؛ چراکه فواصل بسیار زیاد، اقامت طولانیمدت انسانها را ضروری میسازد.
ناسا همچنین پژوهش درباره موادی را آغاز کرده که میتوانند برای ساختار پایگاه مورداستفاده قرار گیرند. در آزمایش اخیر این سازمان، فضانوردان در ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) تکنیکهای مخلوط کردن سیمان را تمرین کردند تا کارایی آنها را در شرایط خارج از گرانش زمین بررسی کنند.
مقامات ناسا در بیانیهای اعلام کردند که یک گزینه برای ساخت پایگاه ماه میتواند «استفاده از محیط ریزگرانش برای مخلوط کردن خاک ماه با مواد دیگر جهت تولید سیمان و ساخت سازههای قابل سکونت روی ماه» باشد. اگر این روش عملی شود، پایگاه میتواند توسط ماشینهایی که با موشک به ماه فرستاده میشوند، با استفاده از خاک ماه و آبی که در قطب جنوب آن یافت میشود، به صورت چاپ سهبعدی ساخته شود.

با وجود نگرانیها مبنی بر کاهش علاقه دونالد ترامپ به مأموریتهای روی ماه، ناسا تحت مدیریت آقای دافی، موضعی جسورانهتر در قبال اکتشاف ماه اتخاذ کرده است. دافی در بیانیه اخیر خود اظهار داشت که ناسا با اجرای برنامه آرتمیس در «دومین رقابت فضایی» در برابر چین، پیروز خواهد شد. او همچنین اظهار کرد:
ما به ماه برمیگردیم و این بار، وقتی پرچم خود را میکاریم، آنجا خواهیم ماند.