نیکولا سارکوزی به زندان رفت!
نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، راهی زندان شد تا دوران پنج ساله محکومیت خود را سپری کند؛ این اتفاق همزمان با اشک‌های کارلا برونی، همسرش، که او را بدرقه می‌کرد صورت گرفت. این سیاستمدار پیشین به دلیل مشارکت در یک «توطئه جنایی» برای پولشویی میلیون‌ها دلار از رژیم معمر قذافی، رهبر سابق لیبی، مجرم شناخته شد.
سارکوزی با حالتی گرفته و دلگیر به سمت زندان معروف لا سانته در پاریس می‌رفت؛ زندانی که به شرایط نامطلوب و سابقه نگهداری از زندانیان خطرناک مشهور است. جمعیتی از هوادارانش برای ابراز همبستگی با رئیس‌جمهور پیشین گرد او جمع شدند و با فریاد «نیکولا، نیکولا» او را همراهی کردند. در میان حامیان، لوئیس، پسر، و کارلا، همسر ۵۷ ساله‌اش، نیز دیده می‌شدند که از آغاز مشکلات قانونی در سال ۲۰۱۲ تاکنون همراه او بودند.
همزمان جمعی از حامیان و دیگر اعضا خانواده با شادی او را همراهی کردند؛ سپس نیکولا سارکوزی با خودرو به زندان لا سانته که تقریباً حدود ۸ کیلومتر با محل زندگی‌اش فاصله داشت منتقل شد و کمی پیش از ساعت ۱۰ صبح به زندان رسید. دوستانش گفته‌اند که او کتاب‌هایی را برای سلول ۹ متری خود برده بود، از جمله رمان کنت مونت‌کریستو، الکساندر دوما؛ داستان مردی که از زندان فرار کرده و برای انتقام بازمی‌گردد.
سارکوزی رسماً ساعت ۹:۴۰ صبح وارد سلول خود در زندان شد. دیگر زندانیان با فریادهایی مانند «خوش آمدی سارکو!» و «سارکوزی اینجاست!» او را هنگام هدایت به بخش موسوم به VIP زندان همراهی کردند.
یک منبع آگاه در زندان می‌گوید:
او به‌خوبی محافظت می‌شد، اما واضح بود که همه در زندان می‌دانند او اینجاست. در تمام ساعات سر و صدا زیادی وجود داشت و بسیاری با فریاد به آقای سارکوزی خوش‌آمد می‌گفتند.
سارکوزی پیش از آغاز دوران محکومیت خود در شبکه ایکس نوشت که «به مقابله با این رسوایی قضایی ادامه خواهد داد». او در پیام طولانی خود نوشت:
می‌خواهم به مردم فرانسه بگویم که امروز نه یک رئیس‌جمهور پیشین، بلکه یک انسان بی‌گناه در زندان قرار دارد.
در حالی که خود را برای ورود به زندان آماده می‌کنم، فکر و توجه من با مردم فرانسه از همه اقشار، با هر نظر و دیدگاهی همراه است.
برای فرانسه غمی عمیق احساس می‌کنم؛ کشوری که با انتقامی سرشار از نفرت، تحقیر شده است.
هیچ شکی ندارم؛ حقیقت پیروز می‌شود، اما بهای آن بسیار سنگین خواهد بود.
سارکوزی به پنج سال زندان محکوم شد؛ بیشترین مجازاتی که برای «توطئه جنایی» امکان‌پذیر بود. او همچنین موظف است تا جریمه‌ای به مبلغ ۱۰۰ هزار یورو پرداخت کند. ناتالی گاوارینو، قاضی پرونده، سارکوزی را محکوم کرد؛ زیرا او به نزدیکانش اجازه داده بود تا برای دریافت کمک مالی از رژیم لیبی اقداماتی انجام دهند.
این نخستین بار است که یک رئیس‌جمهور پیشین فرانسه به جرم تلاش برای استفاده از پول خارجی به چنین شیوه‌ای مجرم شناخته می‌شود. او پیشتر در یک اجلاس اتحادیه اروپا از اقدامات خود دفاع کرده و گفته بود:
از نظر انسانی طبیعی است که من یکی از روسای جمهور پیشین را در این زمینه ملاقات کنم.
رئیس‌جمهور پیشین همچنین اعلام کرده که از زندان «نمی‌ترسد» و گفته هیچ امتیازی برای سپری کردن دوران محکومیت خود در زندان درخواست نکرده است. او در گفت‌وگو با روزنامه La Tribune de Dimanche می‌گوید:
از زندان نمی‌ترسم و سرم را بالا نگه می‌دارم، حتی هنگام ورود به زندان.
سارکوزی اضافه می‌کند که عکس‌های خانوادگی و سه کتاب همراه خود برده:
کتاب کنت مونت‌کریستو و دو جلد از زندگینامه عیسی مسیح نوشته ژان-کریستین پتی‌فیلز را با خود می‌برم.
سلول او شامل تخت، میز، دوش، توالت و اجاق کوچک خواهد بود و او می‌تواند درخواست یخچال و تلویزیون نیز بدهد. ناگفته نماند که سارکوزی صرفاً برای ورزش اجازه ترک سلول خود را خواهد داشت. سارکوزی به جمع ده‌ها زندانی مشهور و جنجالی در این زندان که در منطقه چهاردهم پاریس و کنار یک مدرسه واقع شده، خواهد پیوست.
او به جمع زندانیان پیشین معروفی مانند مانوئل نوریگا، کارلوس دِ ژاکال و ژاک مسرین، گانگستر پاریسی، خواهد پیوست؛ کسانی که سابقه گذراندن دوران زندان در این مکان را دارند.
زندان مشهور
در سال ۱۹۷۸، ژاک مسرین با فراری جسورانه از زندان لا سانته به دیوارهای بلند آن صعود کرد و در خیابان‌های پاریس ناپدید شد. این زندان در طول سال‌ها به قدری شهرت یافته که از سوی روابط عمومی اداره زندان‌های فرانسه به عنوان «مکانی برای یادآوری تاریخ» شناخته می‌شود؛ اما با وجود این شهرت نسبی، تاریخچه زندان لا سانته پر از مشکلات و نکات تاریک است.
در سال ۲۰۰۰، کتابی توسط رئیس سابق پزشکی زندان منتشر شد که زندگی رقت‌انگیز و سخت زندانیان در لا سانته را فاش می‌کرد. این کتاب به وجود هجوم حشرات و موش‌ها اشاره داشت و توضیح می‌داد که زندانیان چگونه در این زندان تاریک و پرجمعیت روی یکدیگر انباشته شده بودند.
طبق کتاب منتشر شده، زندانیانی که قصد خودکشی داشتند را با زنجیر می‌بستند؛ و سایر زندانیان زخم‌هایی داشتند که معمولاً فقط در جنگ دیده می‌شد. پا خندقی و دیگر عفونت‌های پوستی رواج داشت و زندانیان برای خودشان قوانینی پیچیده و غیرمعمول برای زندگی ایجاد کرده بودند. کنترل زندان با اعمال خشونت صورت می‌گرفت و تاریخچه تاریک آن شاهد اعدام ده‌ها زندانی با گیوتین بود؛ برخی از این اعدام‌ها تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت.
راجر بونتمز و کلود بوفه را در حیاط زندان لا سانته اعدام کردند؛ آن‌ها آخرین کسانی بودند که در این زندان با گیوتین جان خود را از دست دادند. این دو نفر به صورت عمومی اعدام شدند، زیرا تلاش کرده بودند از زندان فرار کنند؛ در این تلاش، یک پرستار و یک نگهبان را گروگان گرفته و به طرز وحشیانه‌ای آن‌ها را به قتل رساندند.
یک تلاش دیگر برای فرار، اما با خشونت کمتر، در سال ۱۹۸۶ رخ داد، وقتی زندانی میشل ووجور از دیوارهای زندان فرار کرد. در این فرار جسورانه، همسرش با یک هلی‌کوپتر وارد زندان شد تا او را خارج کند. این فرار جنجالی تیتر خبرها شد و آخرین باری بود که یک زندانی توانست از داخل لا سانته متواری شود. سه بخش بدنام زندان پس از این افشاگری‌های جنجالی بسته شد و مقامات فرانسوی تلاش کردند تا وضعیت را بهبود دهند. زندان هر پاییز به مناسبت «روز میراث فرهنگی» برای بازدید عموم باز می‌شود. در این چند روز، دولت اماکن تاریخی و مهم را که معمولاً از دید مردم پنهان هستند را در دسترس عموم قرار می‌دهد.
با مخوف ترین زندان های جهان آشنا شوید؛ از اردوگاه ۲۲ کره شمالی تا صیدنایا در دمشق
