صادقی: تجمعات روز کارگر نیازی به مجوز ندارد/ مخالفت با تجمع برای حمایت از کارگران فلسطینی
حسن صادقی، معاون دبیرکل خانه کارگر تأکید کرد که برگزاری تجمعات روز کارگر طبق اصل ۲۷ قاخانون اساسی نیاز به اخذ مجوز ندارد. او همچنین از عدم صدور مجوز برای تجمعات حمایت از کارگران فلسطینی انتقاد کرد.
در آستانه فرا رسیدن هفته کارگر، یکی از مهم‌ترین رویدادهای سالیانه در ایران، مسأله برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌های کارگری در روز کارگر دوباره مطرح شده است. این موضوع هر ساله مورد توجه و بحث قرار می‌گیرد، به‌ویژه از آن رو که دولت‌ها و مقامات مسئول در وزارت کشور همواره مدعی هستند که مشکلی برای صدور مجوز تجمعات وجود ندارد، در حالی که تجربه گروه‌های مختلف کارگری نشان می‌دهد که مسیر برای دریافت مجوز تجمعات صنفی با مشکلات بسیاری مواجه است.
در همین راستا، حسن صادقی، معاون دبیرکل خانه کارگر و رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری ایران، به‌طور صریح و شفاف از نحوه تعامل خانه کارگر با مقامات دولتی در زمینه برگزاری تجمعات در روز جهانی کارگر سخن گفته است. به گفته صادقی، خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران هیچ‌گاه برای برگزاری تجمعات روز جهانی کارگر درخواست مجوز نداده است. وی در این زمینه اشاره کرد که بر اساس اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تجمعات مسالمت‌آمیز نیاز به مجوز ندارند و در واقع، مراسم‌های ملی همچون روز جهانی کارگر باید بدون محدودیت و با رعایت اصول قانونی برگزار شوند.
عدم صدور مجوزهای قانونی برای تجمعات کارگری
صادقی ضمن تأکید بر اهمیت و جنبه ملی بودن روز جهانی کارگر، اذعان داشت که همواره در این روز مطالبات مختلف کارگران مطرح می‌شود و همین‌طور نسبت به اجرای حقوق آنها تأکید می‌شود. اما نکته حائز اهمیت این است که در سال‌های اخیر، درخواست‌های خانه کارگر و دیگر تشکل‌های کارگری برای برگزاری تجمعات و اعتراضات، به‌ویژه در موضوعات اقتصادی و حقوقی، با پاسخ منفی یا عدم صدور مجوز مواجه شده است. وی افزود: «ما به‌طور مداوم از مقامات دولتی خواسته‌ایم که در جلسات ستاد گرامیداشت هفته کارگر حضور پیدا کنند و از نزدیک تصمیمات را مشاهده کنند، اما این درخواست‌ها همیشه بی‌نتیجه مانده است.»
یکی دیگر از مسائلی که در صحبت‌های صادقی برجسته شد، مسأله عدم همکاری و عدم اهمیت مسئولان دولتی به خواسته‌های کارگران در سطح کلان کشور بود. به گفته وی، دولت‌ها معمولاً هیچ‌گونه حمایتی از برنامه‌های تشکل‌های کارگری برای برگزاری تجمعات یا اعلام مطالبات آنها انجام نمی‌دهند و بر همین اساس، جامعه کارگری خود را مجبور به برگزاری این مراسم‌ها بدون مجوز می‌بیند.
مطالبات مهم کارگری: از تأمین اجتماعی تا بانک رفاه
خانه کارگر و سایر تشکل‌های کارگری در روز جهانی کارگر، علاوه بر برگزاری مراسم گرامیداشت، به طرح مطالبات خود از دولت نیز می‌پردازند. یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی که کارگران در این روز به دنبال تحقق آن هستند، حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی است. صادقی در این رابطه گفت: «ما خواستار پرداخت یک تریلیون تومان بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی هستیم، که در واقع مطالبه‌ای حیاتی برای بهبود وضعیت بازنشستگان است.»
مسئله دیگر که در روز جهانی کارگر مطرح می‌شود، لغو واگذاری بانک رفاه به بخش خصوصی است. این مسأله یکی از مطالبات مهم جامعه کارگری به‌ویژه در بین کارکنان این بانک است که همچنان بر لزوم جلوگیری از این واگذاری تأکید دارند.
صادقی همچنین به مشکل شدید جامعه کارگری در خصوص شرایط اقتصادی و معیشتی آنها اشاره کرد و افزود که باوجود افزایش روزافزون هزینه‌های زندگی، هیچ‌گونه اقدامات ملموسی از سوی دولت برای حمایت از کارگران در زمینه‌های حقوقی و معیشتی آنها مشاهده نمی‌شود.
چالش‌های قانونی و سیاسی: مانع‌تراشی در برگزاری تجمعات
در سال‌های اخیر، چالش‌های قانونی نیز برای برگزاری تجمعات کارگری به یک معضل تبدیل شده است. بسیاری از درخواست‌های کارگری برای برگزاری تجمعات در موضوعات مختلف از جمله حمایت از حقوق فلسطینی‌ها و اعتراض به نقض حقوق بشر در سطح بین‌المللی، با مخالفت‌های شدید روبه‌رو شده است. به گفته صادقی، حتی درخواست‌های تجمع در موضوعات انسانی و حمایت از حقوق کارگران فلسطینی نیز با مخالفت مسئولان و عدم صدور مجوز مواجه شده است. این مسئله نشان‌دهنده آن است که نه تنها در سطح داخلی بلکه در عرصه جهانی نیز، فشارهای زیادی بر تشکل‌های کارگری وجود دارد تا نتوانند نظرات و خواسته‌های خود را به‌طور آزادانه بیان کنند.
آینده‌ای مبهم برای مطالبات کارگری
با توجه به آنچه که در این گزارش آمده است، به‌نظر می‌رسد که رابطه کارگران و دولت در ایران همچنان تحت‌الشعاع عدم تعامل و ارتباط موثر باقی مانده است. در حالی که جامعه کارگری به‌ویژه در روز جهانی کارگر خواستار پیگیری مطالبات خود است، عدم صدور مجوز برای برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌ها، محدودیت‌هایی را در تحقق این خواسته‌ها ایجاد کرده است. از سوی دیگر، عدم توجه جدی مسئولان دولتی به این مطالبات، همچنان باعث ناامیدی و بی‌اعتمادی در میان کارگران می‌شود.
اما به‌نظر می‌رسد که در آینده، برای برطرف شدن این مشکلات و ارتقای شرایط کارگری، نیاز به تغییراتی در سیاست‌ها و تعاملات دولت با تشکل‌های کارگری وجود دارد. این تغییرات باید نه تنها در زمینه صدور مجوز تجمعات، بلکه در توجه به مطالبات حقوقی، اقتصادی و اجتماعی کارگران صورت گیرد تا در نهایت بتوان به جامعه کارگری ایران حقوق و مزایای شایسته‌شان را اعطا کرد.
جامعه کارگری ایران در روز جهانی کارگر سال ۱۴۰۴، همچنان با چالش‌های جدی روبه‌رو است. به‌نظر می‌رسد که مطالبات کارگران به‌ویژه در زمینه حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی، وضعیت معیشتی، و جلوگیری از واگذاری‌های خصوصی‌سازی باید در اولویت قرار گیرد. همچنین، لازم است که دولت به‌طور جدی به دغدغه‌های کارگری توجه کرده و زمینه‌های برگزاری تجمعات مسالمت‌آمیز را برای آنها فراهم کند تا کارگران بتوانند به‌طور مؤثر مطالبات خود را پیگیری کنند.