بررسی دلایل مورد توجه قرار گرفتن صندوق‌های اهرمی
سازمان بورس برای گروه‌های مختلف سرمایه گذاران بورسی، ابزارهای متنوعی طراحی کرده است تا هر سرمایه‌گذار بتواند با خیالی آسوده یا با بیشترین ریسک ممکن، فعالیت کند.
سرمایه‌گذاران از نظر ریسک، در طیفی از افراد بسیار ریسک‌گریز تا بسیار ریسک‌پذیر قرار می‌گیرند. برای مثال، افرادی که تنها به بانک‌های دولتی مثل بانک ملی اعتماد دارند، در دسته ریسک‌گریز قرار می‌گیرند، در حالی که کسانی که وارد حوزه رمزارزها می‌شوند، جزو ریسک‌پذیرترین افراد محسوب می‌شوند. در این میان، ابزارهای متنوعی وجود دارد که هر سرمایه‌گذار با توجه به میزان ریسک‌پذیری خود می‌تواند از آن‌ها استفاده کند.
سازمان بورس وظیفه خود را در این می‌بیند که متناسب با سلیقه‌های مختلف، ابزارهایی طراحی و مقررات‌گذاری کند. از صندوق‌های با درآمد ثابت که ابزارهای کم‌ریسکی هستند گرفته، تا صندوق‌های تضمین اصل سرمایه برای سرمایه‌گذاران محتاط و صندوق‌های سهامی کلاسیک و شاخصی. صندوق های اهرمی نیز به عنوان ابزارهایی با ریسک بالا شناخته می‌شوند.
صندوق های اهرمی شامل دو نوع یونیت‌هلدر هستند: یونیت‌هلدرهای عادی که نقش وام‌دهنده را دارند و یونیت‌هلدرهای ممتاز که نقش ریسک‌پذیر را ایفا می‌کنند. یکی از دلایل استقبال خوب از این ابزار، تمایل بالای بسیاری از فعالان بازار سرمایه به پذیرش ریسک است. البته، بر اساس آمار، تنها حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد فعالان بازار در این صندوق‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند که این میزان نسبت به کل فعالان بازار، زیاد نیست. یکی از دلایل آن می‌تواند نبود سایر ابزارهای پرریسک باشد که جایگزین مناسبی برای این ابزار نشده‌اند.
این صندوق‌ها ماهیتی کوتاه‌مدت دارند و همین ویژگی باعث شده تا معامله‌گران در زمان‌هایی که انتظار رشد مقطعی در بازار دارند، وارد شوند و در صورت پیش‌بینی افت بازار، از آن خارج شوند. نگاه غالب سرمایه‌گذاران به این صندوق‌ها، نگاه کوتاه‌مدت است و ایرادی هم به آن وارد نیست.