در پی انفجار بندر شهید رجایی، گمانه‌زنی‌هایی درباره دخالت اسرائیل مطرح شده، اما تحلیل تحولات سیاسی اخیر نشان می‌دهد که برای پذیرش این فرضیه باید با احتیاط بیشتری برخورد کرد.
در پی وقوع انفجار در بندر شهید رجایی در جنوب ایران، گمانه‌زنی‌های مختلفی درباره‌ی علل این حادثه در فضای رسانه‌ای مطرح شده است. در میان این گمانه‌ها، برخی انگشت اتهام را به سوی اسرائیل نشانه رفته‌اند. با این حال، بررسی روند تحولات سیاسی اخیر و تجربه‌های گذشته نشان می‌دهد که باید در پذیرش این فرضیه با احتیاط برخورد کرد.
ایران و آمریکا این روزها در حال مذاکره برای دست یافتن به توافق هستند و اخبار منتشرشده حاکی از پیشرفت نسبی در این گفتگوهاست. در تجربه‌های پیشین، حوادثی چون سرقت اسناد هسته‌ای از شورآباد و ترور محسن فخری‌زاده، معاون وزیر دفاع دولت روحانی و یکی از چهره‌های برجسته صنعت هسته‌ای ایران، نقش مهمی در کند کردن یا تعویق روند مذاکرات داشت. این دو اقدام اسرائیل اهداف مشخصی چون بر هم زدن فضای مذاکره و ایجاد بحران در اعتمادسازی بین طرفین را دنبال می‌کرد.
با این حال، انفجار بندر شهید رجایی تاکنون چنان اثری بر روند مذاکرات ایران و آمریکا نداشته است. برخلاف حوادث پیشین که بلافاصله با واکنش‌های بین‌المللی و تغییر معادلات سیاسی همراه بودند، این حادثه بیشتر جنبه داخلی پیدا کرده و به نظر نمی‌رسد که بتواند تأثیر معناداری بر مسیر گفتگوهای جاری بگذارد. همین تفاوت اساسی باعث می‌شود که فرضیه دخالت مستقیم اسرائیل در این انفجار با تردیدهای جدی مواجه شود.
منابع رسمی ایرانی هنوز اظهار نظر قطعی درباره ماهیت و عاملان این حادثه نکرده‌اند و تحقیقات در حال انجام است. آنچه در شرایط فعلی می‌توان گفت، این است که اگرچه برخی از احتمال دخالت اسرائیل سخن گفته‌اند، اما با توجه به بستر سیاسی حساس فعلی و تجربه‌های قبلی، شواهد کافی برای تایید این ادعا در حال حاضر وجود ندارد.
در مجموع، با توجه به شواهد موجود و عدم مشاهده نشانه‌های مشخص از تأثیرگذاری این حادثه بر روند مذاکرات، فرضیه نقش‌آفرینی اسرائیل در انفجار بندر شهید رجایی بیش از آنکه مبتنی بر داده‌های روشن باشد، بر حدس و گمان‌هایی استوار است که نیاز به بررسی دقیق‌تر دارد.
